Barwniki bezpośrednie
Encyklopedia PWN
pochodne antrachinonu stanowiące, po barwnikach azowych, najważniejszą i najliczniejszą grupę barwników syntetycznych;
barwienie włókien, farbowanie włókien,
technol. zespół operacji, w wyniku których uzyskuje się zabarwienie włókna, tzw. wybarwienie, zgodne z założonymi parametrami kolorystycznymi i użytkowymi.
jedno- lub wielokolorowe miejscowe zabarwianie płaskich wyrobów włókienniczych, np. tkanin, dzianin, niekiedy przędz lub luźnych włókien, w sposób pozwalający na wytworzenie określonego wzoru;
substancje nierozpuszczalne w wodzie i w większości rozpuszczalników org., otrzymywane z rozpuszczalnych barwników w wyniku zlakowania (wytrącenia barwników z roztworów w postaci nierozpuszczalnych soli, najczęściej soli wapnia lub baru) lub trwałego osadzenia barwników na podłożu zw. substratem;
ftalocyjaniny, tetraazoporfiny,
grupa barwników syntetycznych, których cząsteczki mają budowę podobną do budowy porfiryny, występującej w chlorofilu i heminie (porfiryny);
benzydyna, bifenylenodiamina, p,p’-diaminobifenyl, H2NC6H4–C6H4NH2,
związek organiczny z grupy amin aromatycznych;
